Σιτοχώρι Σερρών

Το Σιτοχώρι βρίσκεται σε απόσταση 16 χλμ. από τη Νιγρίτα, 38 χλμ. από τις Σέρρες και 80 χλμ. (μέσω Σοχού) από τη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Βισαλτίας που αποτελεί το κέντρο των γύρω από αυτήν χωριών.

Το Σιτοχώρι (Τοπική Κοινότητα Σιτοχωρίου - Δημοτική Ενότητα ΑΧΙΝΟΥ), ανήκει στον δήμο ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΣΕΡΡΩΝ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Όσον αφορά την ιστορία του χωριού φαίνεται πως είναι αρκετά μεγάλη, αφού αναφέρεται σε γραπτή πηγή του 1569 με την προσωνυμία «Τσίντσα», που είναι συγγενής με το παλιό όνομα του χωριού «Τζίντζος». Ο Ν. Σβορώνος θεωρεί ότι το όνομα «Τζίντζος» είναι παραφθορά του ονόματος των Τυντηνών που απαντάται σε αρχαία νομίσματα Πολλοί από τους κατοίκους στην προσπάθεια να εξηγήσουν το όνομα του χωριού τους υποστηρίζουν πως προσδόθηκε σ' αυτό επειδή οι κάτοικοι του ήταν «τζίνιοι», δηλαδή ισχυροί, ατίθασσοι και δεν ανεχόταν τους Τούρκους (και είναι όντως γεγονός ότι στο Σιτοχώρι, σε αντίθεση με τα γύρω απ' αυτό χωριά, δεν κατοίκησαν Τούρκοι).

Υπάρχει ακόμη και η παράδοση ότι πριν τη δημιουργία του χωριού οι κάτοικοι της περιοχής (του Σιτοχωρίου, του Ζερβοχωρίου, του Χουμνικού και του Λαγκαδίου) επάνδρωναν έναν κοινό οικισμό που εκτεινόταν ως τα Ίβηρα και λεγόταν Παλαιοχώρα ή Μακρυχώρι (άποψη που φαίνεται να ασπάζεται και ο καθηγητής Μ. Ζαφειρίου).

Το όνομα Τζίντζος άλλαξε σε Σιτοχώρι, όταν οι κάτοικοι του επιδόθηκαν και στην καλλιέργεια του σιταριού, ενώ μέχρι τότε καλλιεργούσαν σχεδόν αποκλειστικά καπνό. Το γεγονός μάλιστα ότι προπολεμικά παραγόταν άφθονο σιτάρι στάθηκε ικανό να ονομαστεί το χωριό Σιτοχώρι.

Μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το Σιτοχώρι ήταν το κεφαλοχώρι της περιοχής με τους δύο χιλιάδες κατοίκους του που έκαναν το χωριό να σφίζει από ζωή. Μάλιστα αρκεί ν' αναφέρουμε ότι την εποχή εκείνη, παρ' όλες τις αντίξοες συνθήκες, κατάφεραν να σπουδάσουν πάρα πολλοί νέοι του χωριού στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα Σήμερα όμως η αίγλη του παλιού χωριού τείνει να εξαφανιστεί, αφού πολλοί από τους κατοίκους του το εγκαταλείπουν. Έτσι, αν και συγκριτικά με τα γύρω χωριά είναι μεγαλύτερο το Σιτοχώρι, έχει τώρα 846 κατοίκους. Στη μετανάστευση αυτή έπαιξε ρόλο και τη πτώση της τιμής του καπνού, αφού αυτός παραμένει η κύρια καλλιέργεια των κατοίκων, μια και το μεγαλύτερο μέρος του αγροκτήματος της κοινότητας δεν αρδεύεται. Ας ελπίσουμε πάντως ότι το κύμα της αστυφιλίας που πλήττει την ελληνική ύπαιθρο δεν θα την ερημώσει παντελώς από τους κατοίκους της.

Οι κάτοικοι του Σιτοχωρίου είναι όλοι Ντόπιοι ως προς την καταγωγή τους και η μεγαλύτερη μερίδα απ' αυτούς ασχολούνται με τη γεωργία

Ωστόσο δεν είναι όλοι οι κάτοικοι αγρότες, αλλά εξασκούν και διάφορα άλλα επαγγέλματα: υπάρχουν αρκετοί τεχνίτες, υπάλληλοι, καταστηματάρχες κι ανάμεσα τους και πάνω από 100 μορφωμένοι που τελείωσαν κάποια ανώτερη ή ανώτατη σχολή. Πρέπει ν' αναφέρουμε πως στο Σιτοχώρι λειτουργούν φαρμακείο και ιατρείο.

Καθιστούν το Σιτοχώρι κέντρο της περιοχής και τα σχολεία που υπάρχουν σ' αυτό. Διαθέτει: Νηπιαγωγείο, εξαθέσιο Δημοτικό Σχολείο (όπου φοιτούν παιδιά όχι μόνο του Σιτοχωρίου αλλά και του Λαγκαδίου, του Χουμνικού, του Ζερβοχωρίου, του Πατρικίου και του Λευκοτόπου), καθώς επίσης και Γυμνάσιο που συγκεντρώνει τους μαθητές των χωριών που προαναφέρθηκαν καθώς επίσης και του Αχινού, της Δάφνης και του Καστανοχωρίου.

Ο ενοριακός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο και έχει αρχαιολογική αξία. Ο εν λόγω ναός χτίστηκε στη δεκαετία του 1760 και είναι αγιογραφημένος εσωτερικά Η αγιογράφηση έγινε περίπου το 1880 από μοναχούς του Αγίου Όρους και μπορεί να τη θαυμάσει και σήμερα ο επισκέπτης του ναού. Όσον αφορά το ναό είναι μια τρίκλητη βασιλική με διαστάσεις 30 μέτρα μήκος και 20 πλάτος και για να μπει κανείς μέσα πρέπει να κατέβει πέντε σκαλοπάτια (δείγμα της υποταγής στους Τούρκους). Εκτός όμως από το ναό αυτό υπάρχει, κι ένας άλλος αφιερωμένος στον Άγιο Δημήτριο που λειτουργεί κατά καιρούς, καθώς επίσης και δύο παρεκκλήσια: του Αγίου Νικολάου που ανήκει στη Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους και το ανακαίνισαν οι μοναχοί με δικά τους έξοδα, και της Αγίας Αικατερίνης που είναι σταυροπηγιακό μετόχι και συντηρείται από τη Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σίνα.

Κλείνοντας την αναφορά μας στο Σιτοχώρι να πούμε ότι υπάρχει και Σύλλογος αιμοδοτών με έδρα τη Θεσσαλονίκη.