Φρουσιούνα Αργολίδας

Το χωριό Φρουσιούνα βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της επαρχίας Άργους του νομού Αργολίδας και υπάγεται διοικητικά σε αυτόν. Συνορεύει με το νομό Αρκαδίας και ανήκει στην κοινότητα Αλέας μαζί με τα χωριά Αλέα, Σκοτεινή, Άγιο Νικόλαο (Εξοχή, Πλατάνι), που έχει έδρα τη Σκοτεινή.

Έχει υψόμετρο 800 μέτρα περίπου και απέχει 45 χιλιόμετρα από το Άργος. Παλιότερα όταν δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, διένυε κάποιος την ίδια απόσταση με τα πόδια σε 8 ώρες περίπου. Περιβάλλεται το χωριό από βουνά που είναι μεγάλα σε ύψος και μοιάζει με νάνο μπροστά σε αυτούς τους θεόρατους γίγαντες. Βουνά που στενεύουν τον ορίζοντα και φυλακίζουν τη ματιά. Καθώς σε κλείνουν μέσα, αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι μακριά από τον κόσμο σε διαφορετικό τόπο, ενώ δεν απέχεις ούτε τρία τέταρτα με το αυτοκίνητο από το Άργος.

Ξαφνιάζεται ευχάριστα ο επισκέπτης όταν περνά το διάσελο της Αγια-Κυριακής μετά το χωριό Κεφαλόβρυσο, και βγαίνοντας στο ξάγναντο, βλέπει μπροστά του από ψηλά την πεδιάδα της Αλέας με τη λίμνη, που τους χειμωνιάτικους μήνες απλώνεται σε μεγάλη έκταση, και τα πανύψηλα άδενδρα στις κορυφές τους βουνά. Όσο πλησιάζει κανείς στο χωριό, νιώθει δέος έχοντας αυτά τα γιγάντια βουνά πάνω από το κεφάλι του.

Οι ορεινοί αυτοί όγκοι είναι: ΝΑ το Λύρκειο (1736 μ.), ΝΔ η Αρμενιά (1330 μ.) και ΒΔ η άγονη και βραχώδης οροσειρά Τραχύ (1809 μ.), που είναι η κύρια κορυφογραμμή και φυσικό σύνορο με το νομό Αρκαδίας. Όμως οι ντόπιοι έχουν βαφτίσει με τοπικά ονόματα τα γύρω βουνά. Έτσι, αν κινηθούμε όπως οι δείχτες του ρολογιού, θα έχουμε: ΝΑ το Μεγαλοβράχο (1736 μ.), Ν την Αρμενιά (1330 μ.), ΝΔ τον Ψηλόβραχο, ΒΔ τον Ανεμόμυλο (1769 μ.) και το Καρούμπαλο (1808 μ., λέξη αρβανίτικη που σημαίνει στροβιλισμός κουκουναριών), και Β προς Αλέα το Μαυροβούνι (Τσούκιζα, 1110 μ.).

Στο χωριό ανήκει και το οροπέδιο της Αρμενιάς, που σύνορά του προς Αρκαδία είναι: το Καστέλλι (1489 μ.) και το Λεσοβίτι (1755 μ.). Είναι ένας ορεινός παραδοσιακός οικισμός, χτισμένος στις βορειοανατολικές υπώρειες της Αρμενιάς, μέσα σε ένα όμορφο περιβάλλον με τρεχούμενα νερά και μεγάλα δέντρα. Το έδαφος είναι υπερβολικά επικλινές και το χωριό χωρίζεται στα δύο από ξεροπόταμο, που οι κάτοικοι ονομάζουν Γκούρα. Το χειμώνα λόγω των θεόρατων βουνών, ο ήλιος λίγες μόνο ώρες βλέπει το χωριό και κυρίως τη μία πλευρά του, αλλά το καλοκαίρι η άλλη πλευρά είναι πολύ δροσερή.

Βρίσκεται στα νοτιοδυτικά οροπεδιακής κλειστής επιμήκους λεκάνης, που στα βορειοανατολικά της σχηματίζει το χειμώνα λίμνη, γιατί οι καταβόθρες της δεν μπορούν να απορροφήσουν τα βρόχινα νερά.

Το γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής είναι ιδιαίτερα έντονο. Βλέπεις πλαγιές, σάρες, διάσελα, γούπατα, γκρεμούς, βαθιά ρέματα, λάκκες, ισιώματα, οροπέδια, απόκρημνους βράχους να κρέμονται απειλητικοί από πάνω σου και μάλιστα φοβάσαι πως κάποιοι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι να ξεκολλήσουν από τη θέση τους σε πιθανό σεισμό ή διάβρωση του εδάφους - πράγμα που έχει συμβεί κατά καιρούς. Από παντού ξεφυτρώνουν αγριόχορτα, αγριολούλουδα και θάμνοι.

Γνωρίζουμε από την απογραφή του πληθυσμού που έγινε το 1700 από το Βενετό Grimani, ότι το χωριό ονομαζόταν Frissina (Φρισίνα) και είχε 20 οικογένειες. Είναι η πιο παλιά γραπτή μαρτυρία που πιστοποιεί την ύπαρξη του χωριού. Δεν μπορούμε με ακρίβεια να γνωρίζουμε πότε εποικίστηκε. Ούτε είναι εύκολο να πούμε με σιγουριά από πού πήρε την ονομασία του το χωριό. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Ο Ξεν. Ηλίας υποστηρίζει ότι το όνομα προέρχεται από το Ευφροσύνη που σημαίνει χαρά, ευθυμία, κέφι. Στηρίζει την άποψή του στο ότι σε κατάλογο επαρχιών του κράτους το 1829 αναφέρεται χωριό Ευφροσύνα και ανήκει στην επαρχία Κορίνθου. Η θέση του χωριού με τα τρεχούμενα νερά προκαλεί ευφροσύνη και δικαιολογεί αυτή την ονομασία.