Δροσοπηγή Λακωνίας

Η Δροσοπηγή είναι ένα παραδοσιακό χωριό στη Μάνη, που ανήκει διοικητικά στο δήμο Ανατολικής Μάνης και είναι μέρος της δημοτικής μονάδας του Γυθείου.

Παλαιότερα λεγόταν Τσεροβά και αναφέρεται για πρώτη φορά το 1554. Το όνομα Τσεροβά-Τσερουβά σημαίνει Κλειδίον, και προυπήρχε, ονομάζοντας την ευρύτερη περιοχή. Πιθανώτατα προέρχεται από την αρχαία λέξη Αρραβα (=πύλη, θύρα), ή από την λέξη Χεραβός (=χάσμα, άνοιγμα τής γης), επίσης όπως αναφέρει ο Ησύχιος και την Καραβός (=πύλη).

Μετά τον εκλατινισμό περιοχών προέκυψε το όνομα Ceruva=τσεροβά. Πράγματι η περιοχή καλύπτει τά παρα πάνω χαρακτηριστικά, με κυριότερο εκείνο που την θέλει πύλη εισόδου πρός την νοτιότερη Ταινάρια περιοχή. Από εκεί πέρασε και ο Παυσανίας, και ο Ciriaco de' Pizzicolli γνωστότερος σαν Κυριάκος από την Ανκόνα. Από εκείνη την περιοχή επιχειρήθηκε η κατάληψη της Μάνης τόσο από τον Χατζή Οσμάν το 1779, όσο και από τον Ιμπραήμ το 1826. Σύμφωνα με κάποια άλλη εκδοχή η ονομασία είναι από την βουλγαρική ρίζα cer (=βελανιδιά). Όλες οι γύρω πλαγιές, του υψώματος που βρίσκεται, είναι κατάφυτες από βελανιδιές. Απέναντι στην δυτική πλευρά του υπάρχει ένας λόφος, που στην κορυφή του βρίσκεται η ερειπωμένη Βυζαντινή πόλη Καρυούπολις, ενώ στην βόρεια πλευρά του ιδίου λόφου η Παναγίτσα.

Πολύ ψηλότερα προς τον νότο στην κορυφή του βουνού, υπάρχουν τα ερείπια της Παλιάς Τσεροβάς. Αυτήν που σήμερα λέγεται από τους ντόπιους Παλιοκοτρώνα και την εγκατέλειψαν οι κάτοικοί της για να ιδρύσουν το νέο χωριό.

Στην είσοδο του χωριού από την δυτική πλευρά υπάρχει η "Κοίμησης της Θεοτόκου". Παλαιός μονόχωρος ναός, θα πρέπει να ήταν η εκκλησία της Τσεροβάς, και η αυλή που την περιβάλλει ο κοιμητηριακός χώρος.

Το εσωτερικό καλύπτεται από αγιογραφίες, του 18ου αιώνα, πιθανότατα του 1768 από μέλη της οικογένειας αγιογράφων Κληροδέτη, που δραστηριοποιήθηκε στην ευρύτερη περιοχή. Στα ανατολικά του χωριού υπάρχει, και ένα παρόμοιο ξωκλήσι η "Αγία Ελεούσα".

Το χωριό βρίσκεται σε σημαντικό υψόμετρο, και αποτελείται από παραδοσιακά μανιάτικα πυργόσπιτα, υπαγόμενο στους διατηρητέους οικισμούς.