Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Κηπουριό (Κηπουρείο) Γρεβενών

Το Κηπουριό βρίσκεται 20 μόλις χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Γρεβενών, στα σύνορα μεταξύ
Μακεδονίας, Ηπείρου και Θεσσαλίας, στην επαρχιακό δρόμο Γρεβενών- Ιωαννίνων. Είναι ένα χωριό στους πρόποδες της Πίνδου χρισμένο αμφιθεατρικά πάνω στις ομαλές πλαγιές δυο λόφων, του Κάτσαρη και Παπαζήση σε υψόμετρο 820 περίπου μέτρων.


Από το χωριό κανείς απολαμβάνει μακριά θεά κοιτώντας βορειοδυτικά ενώ νότιο-δυτικά η θέα περιορίζεται από τις ατέλειωτες βουνοκορφές της Πίνδου ενώ ανατολικά προβάλει αγέρωχα ο Όλυμπος. Το Κηπουριό συνορεύει δυτικά με την Κρανιά, τα Πριονιά και την Γεωργίτσα, ανατολικα με το Σιταρά και την Πηγαδίτσα ενώ από το νότο συνορεύει με τα χωριά Κοσμάτι, Μοναχίτι και Τρίκωμο. Από την ρωμαϊκή εποχή το Κηπουριό, καθώς και ο ποταμός Βενέτικος αποτελούσαν μια από τις πιο ομαλές φυσικές διαβάσεις μεταξύ Μακεδονίας και Ηπείρου.

Η περιοχή του Κηπουριού λόγω της γεωγραφικής του θέσης αποτελούσε για την αυτοκρατορία του Βυζαντίου κατάλληλο και ασφαλές μέρος στρατοπέδευσης καθώς και ενδιάμεσο σταθμό για τις εξορμήσεις προς την Ήπειρο. Πιθανολογείται ότι από την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (482-565 μΧ.) κατασκευαζονται τα πρωτα ξακουστα Ιουστινιανά κτίσματα που στη συνεχεία κατά τον 8ο αιώνα μΧ έγινε διανομή καλλιεργήσιμης έκτασης (κήποι) καθιερώνοντας εκεί τα στρατοτόπια. Αυτή την περίοδο πιθανολογείται ότι κτιστήκαν τα πρώτα σπίτια στο Κηπουριό και έτσι προήλθε η βυζαντινή ονομασία του χωριού.

Από το Κηπουριό πέρασαν σημαντικοί άνθρωποι όπως ο Αλέξιος ο Κομνηνός (1081), ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1775) στην προσπάθεια του για την διάσωση του ελληνισμού που κινδύνευε να καταποντισθεί από τη λαίλαπα του εξισλαμισμού ο όποιος ανεβασμένος πάνω σε μια πέτρα – η οποία διασώζεται ακόμη και σήμερα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου- είπε το χαρακτηριστικό «ευλογημένες οι ράχες». Την πανοραμική θέα του χωριού δεν παρέλειψε να αναφέρει και ο Φραγκίσκος – Κάρολος Πουκεβίλ ο οποίος περίπου στα 1806 στο έργο του Ταξίδια στην Ελλάδα έγραφε: «Δεν υπαρχει άλλος πιο ευχάριστος τόπος διαμονής, λόγω του θαυμάσιου ορίζοντα, του καθαρού αέρα, του υγιεινού νερού και της θελκτικής τοποθεσίας»

Χαρακτηριστικές τοποθεσίες του χωριού είναι:

Τα ισιώματα Γόργιανης: Το ξακουστό μοναστηριακό συγκρότημα βυθισμένο στον άφθονο δασικό πλούτο βελανιδιάς το οποίο αποτελείται από το εικονοστάσιο του Αγίου Γεωργιού, το μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου με την Αγία Τριάδα, το εικονοστάσιο της Παναγίας και τον ξενώνα.
Νταμπούρι: Τοποθεσία στρατηγικής σημασίας επί τουρκοκρατίας, όπως το υποδηλώνει και η ονομασία.

Ρασκύφτη: Η τοποθεσία αυτή, όπου διακρίνονται ακόμα κτίσματα από καλύβες, αποτελούσε κατά τους βυζαντινούς χρόνους ευνοϊκό τόπο για στρατοπέδευση

Καλύβια: Περιοχή στα νοτιοδυτικά του σημερινού χωριού, όπου υπάρχουν ειδή κεραμικών.

Σκύψη: Περιοχή που είναι γνώστη για το γάργαρο νερό της όπου κοντά στην υδατοπηγή βρεθήκαν θαμμένα στο χώμα πιθάρια μεγάλης χωρητικότητας.

Kατά την τουρκοκρατία μιας και αποτελούσε κομβικό σημείο το Κηπουριό για την επικοινωνία με τα Γρεβενά κατασκευάστηκε πάνω από τον ποταμό Βενέτικο η πεντάτοξη γέφυρα του Σπανού καθώς και μια πιο μικρή γέφυρα 200μ πιο πέρα, με κατεύθυνση προς Κηπουριό. Και οι δυο γέφυρες σώζονται μέχρι σήμερα.

Στο χωριό υπήρχαν και εξακολουθεί να υπάρχουν και σήμερα οι εξής εκκλησίες:

Άγιος Νικόλαος, πολιούχος του χωριού, που βρίσκεται ψηλά στη ράχη του χωριού και κάηκε από τα θεμέλια δυο φόρες.

Αγία Παρασκευή, στο μέσον του χωριού όπου τιμάται και γιορτάζεται με το πανηγύρι του χωριού στις 26 Ιούλιου.

Άγιος Αθανάσιος, όπου για τη μνήμη του αγίου που εορτάζεται στις 18 Ιανουαρίου καθιερώθηκε οκταήμερη νηστεία από το 1917, εποχή που εκδηλώθηκε η ισπανική γρίπη με αποτέλεσμα να αφήσει αμέτρητα θύματα στη Μακεδονία. Τότε όλοι οι χωριανοί χτυπημένοι από την αρρώστια έσπευσαν να προσκυνήσουν την εικόνα του Αγίου Αθανασίου με την ελπίδα στη δύναμη της για την εξουδετέρωση του κακού, πράγμα το οποίο έγινε.

Ο πολιτιστικός σύλλογος Κηπουριού η «Γόργιανη» ιδρύθηκε το 1992 με έδρα το χωριό Κηπουριό. Απαρτίζεται από πολυάριθμα μέλη άνδρες και γυναίκες. Ο σκοπός της δημιουργίας του συλλόγου ήταν και συνεχίζει να είναι η διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Αυτό πετυχαίνεται με την αναβίωση των ηθών και των εθίμων του χωριού και της γύρω περιοχής. Ο πολιτιστικός σύλλογος Κηπουριού στην 20ετη πορεία του έχει συνδράμει καθοριστικά στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς μέσα από πληθώρα εκδηλώσεων και αναβίωση εθίμων. Καθοριστική σημασία για την πορεία του συλλόγου έχει η πολύτιμη βοήθεια και συνεισφορά των γυναικών του χωριού.















1 σχόλιο:

  1. Απερίγραπτο συναίσθημα. Ουτε σε όνειρο πια και να τους δω δε θα καλειφθεί η απόλεια τους. Ενα μονο το ίδιο η αγάπη μου. Νούλης και Νούλενα. Το μόνο που μένει σε τούτη την γη είναι η αγάπη. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσες ευλογίες θα ζήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή