Αιώρα Ξάνθης

Η Αιώρα (Δημοτική Κοινότητα Μύκης - Δημοτική Ενότητα ΜΥΚΗΣ), ανήκει στον δήμο ΜΥΚΗΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΞΑΝΘΗΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Η επίσημη ονομασία είναι “η Αιώρα”. Έδρα του δήμου είναι η Σμίνθη και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θράκης.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, η Αιώρα ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Μύκης, του πρώην Δήμου ΜΥΚΗΣ του Νομού ΞΑΝΘΗΣ.

Η Αιώρα έχει υψόμετρο 252 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 41,1953136588 και γεωγραφικό μήκος 24,8651745332.

Η Πομακική ονομασία της Αιώρας είναι Λιούλκα, ενώ ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ανέρχεται στους 238 κατοίκους.

Πάνω από την Αιώρα, στο ύψωμα Μάλκο Μαρίνα, υπάρχει ο βράχος Βραντσκό Κάμεν ή Βραγιά από όπου, σύμφωνα με τις μαρτυρίες ηλικιωμένων Πομάκων, έπεφταν Πομάκοι και Πομακοπούλες στο γκρεμό, προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων τον καιρό που οι τελευταίοι κατακτούσαν τα Βαλκάνια.

Οι ίδιες ιστορικές παραδόσεις υπάρχουν και σε άλλα Πομακοχώρια: οι βράχοι αυτοί λέγονται Μόμτσκι Κάμεν (βράχος του κοριτσιού). Τα Μόμτσκι Κάμεν βρίσκονται στην Πάχνη, στη Μάνταινα, στην Κοτάνη, στη Γλαύκη, στο Ωραίον. Ίδιες τοποθεσίες υπάρχουν και στη Βουλγαρική Ροδόπη όπου ζουν εκατοντάδες χιλιάδες Πομάκοι.

Παρόμοιες μαρτυρίες για τον αγώνα των Πομάκων εναντίον των Τούρκων και την άρνηση των Πομακισσών να πέσουν στα χέρια τους βρίσκουμε και σε παραδοσιακά πομακικά τραγούδια. Οι ιστορικές αυτές παραδόσεις είναι βέβαια ίδιες με τον Χορό του Ζαλόγγου, όπου την περίοδο της Επανάστασης των Ελλήνων εναντίον των Οθωμανών Τούρκων το 1821, οι γυναίκες από το Σούλι της Ηπείρου, ανέβηκαν στο ύψωμα του Ζαλόγγου και προτίμησαν να πέσουν στο γκρεμό μαζί με τα παιδιά τους, παρά να πέσουν στα χέρια των Τούρκων.