Κιβωτός Γρεβενών

Η Κιβωτός είναι χτισμένη σε υψόμετρο 680 μέτρων με πλησιέστερους οικισμούς Κοκκινιά,

Πολύδεντρον, Άγιος Γεώργιος. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά των Γρεβενών, απέχει πολύ κοντά στη συμβολή των ποταμών Αλιάκμονα-Πραμόριτσας.

Η Κιβωτός Γρεβενών, είναι ένα χωριό κατ’ εξοχήν Ποντιακό, με κατοίκους πρόσφυγες, κυρίως από τον Δυτικό Πόντο. Βρίσκεται στα δυτικά όρια του Νομού, ενδιάμεσα της οδού Γρεβενών - Νεάπολης - Καστοριάς.

Το σύνολο των κατοίκων είναι πρόσφυγες, προερχόμενοι από διάφορες περιοχές του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Η ονομασία Κιβωτός κατά μια εκδοχή οφείλεται σ’ αυτό ακριβώς το γεγονός. Το ότι δηλαδή συγκέντρωσε σαν την Κιβωτό του Νώε, κατοίκους από πολλές και διάφορες περιοχές!

Η εξήγηση της άλλης ονομασίας της Κιβωτού, είναι η εξής:

Όταν έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών, οι κάτοικοι της Κιβωτού ναύλωσαν καράβι, για να ταξιδέψουν στην Ελλάδα. Την Μάνα Πατρίδα… όπως λένε. Έπεσαν όμως θύματα εκμετάλλευσης και πλάνης! Διότι εισέπραξαν τα ναύλα τους και στη συνέχεια τους επιβίβασαν σε ένα εγκαταλειμμένο και παροπλισμένο πλοίο, στα ανοιχτά της θάλασσας! Εκεί παρατημένοι, παρέμειναν πάνω από 3 εβδομάδες, αναμένοντας μάταια την αναχώρηση τους. Αυτή η περιπέτεια της αναμονής πάνω στο παροπλισμένο πλοίο, σαν τον Νώε πάνω στην Κιβωτό του, ήταν η αιτία της ονομασίας του χωριού τους, σε… Κιβωτός! Το παλιό όνομα ήταν Κρίφτσι.

Τα πολλά δάση, απέκρυπταν το χωριό από τα μάτια των περαστικών. Αυτός είναι ο λόγος της παλαιάς ονομασίας… Κρίφτσι.

Οι φυσικές ομορφιές - το εξαιρετικό κλίμα και το ψάρεμα στα ποτάμια της περιοχής, συμπληρώνουν και ενισχύουν ένα πυρήνα χαρακτηριστικών, ιδιαίτερα ελκυστικό για τους επισκέπτες. Ο προπαππούδες των Κιβωτιανών προερχόντουσαν από την Αργυρούπολη, στα μεταλλεία της οποία εργάζονταν ως δεινοί μεταλλωρύχοι. Με την πάροδο των χρόνων τα μεταλλεία της Αργυρούπολης έκλεισαν. Λέγεται ότι αυτό έγινε για λόγους σκοπιμότητας, από Γερμανικές εταιρείες - (Σας θυμίζει κάτι;)

Οι Αργυροπολίτες προπαππούδες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, προς τις περιοχές που υπήρχαν μεταλλεία (Πακούρ Ματέν, Κεσκίν Ματέν, Μπουγά Ματέν και Ακ-Ταγ Ματέν). Όταν έκλεισαν και τα μεταλλεία της νέας τους εγκατάστασης, αναγκάστηκαν να αλλάξουν το επάγγελμα του μεταλλωρύχου με αυτό του γεωργού και κτηνοτρόφου. Στην τεράστια πεδιάδα (υψίπεδο) του Ακ-Ταγ Ματέν άρχισαν τις εκχερσώσεις.

Η πρώτη τους φροντίδα ήταν να εξασφαλίσουν εκκλησία, παπά και δάσκαλο. Γυμνάσιο της εποχής (δευτεροβάθμια εκπαίδευση) λειτούργησε στην πόλη Ματέν και στο κεφαλοχώρι Γαραπύρ. Εκεί τους βρήκε η ανταλλαγή, με την εφαρμογή της οποίας βρέθηκαν στην σημερινή Κιβωτό.

Η προοδευτική αντίληψη, η εργατικότητα και το ανοιχτό μυαλό των Κιβωτιανών, συνετέλεσαν ώστε να αρχίσουν την ανάπτυξη στη νέα τους κατοικία.

Οι πόλεμοι όμως που μεσολάβησαν, είχαν σαν αποτέλεσμα να πληρώσουν και με αίμα, αλλά προπαντός με απεριόριστες υλικές ζημιές. Μόνο ένα σπίτι, του Στάθη Παναγιωτίδη, είχε μείνει όριο. Πιθανόν για δική τους χρήση, ως Διοικητήριο.

Η φράση «δεν έμεινε λίθος επί λίθον» θα είχε εδώ την απόλυτη εφαρμογή του!

Οι Κιβωτιανοί, μετά τους πολέμους, ρίχτηκαν ξανά στη ζωή «με φθαρμένα εργαλεία», κατά τον ποιητή! Με προσωπική εργασία, ανήγειραν τριθέσιο Δημοτικό σχολείο και την σημερινή τους εκκλησία.

Το έτος 1950 ίδρυσαν τον Αθλητικοπολιτιστικό τους Σύλλογο. Με πλούσια δράση σε όλους τους τομείς. Αργότερα, ο Σύλλογος διαχωρίστηκε σε Πολιτιστικό και Αθλητικό.

Σήμερα ο Πολιτιστικός Σύλλογος βρίσκεται σε χέρια νέων, γεμάτοι σφρίγος, εργατικότητα και διάθεση! Στο Σύλλογο διαθέτους τα εξής ενεργά τμήματα:

• Μικρό και μεγάλο Χορευτικό Τμήμα
• Χορωδιακό Τμήμα
• Θεατρικό Τμήμα

Η πλούσια πολιτιστική κληρονομιά των «Χαμένων πατρίδων», αναβιώνει με κάθε ευκαιρία, σε έθιμα και εκδηλώσεις που διατηρούνται μέχρι σήμερα.

Ξεχωριστή θέση κατέχει το «Αντάμωμα» των απανταχού Κιβωτιανών το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου κάθε έτους, με πολλές και αξιόλογες εκδηλώσεις. Το ετήσιο «Κιβωτιανό Αντάμωμα» συγκεντρώνει επίσης, πλήθος επισκεπτών!