Μελίσσι Κορινθίας

Η Κοινότητα Μελισσίου προήλθε το 1912 από το δήμο Σικυωνίων με ένα οικισμό. Το 1851 είχε 125 κατοίκους και το 1886 398 κατοίκους. Την ονομασία την πήρε από τα άγρια μελίσσια τα οποία είχαν τις κυψέλες τους σε βράχο, ανατολικά του ναού του αγίου Κωνσταντίνου, ο οποίος κατεδαφίσθηκε το 1884 κατά την διάνοιξη της σιδηροδρομικής γραμμής.

Την εποχή της Τουρκοκρατίας η περιοχή Μελισσίου ήταν ιδιοκτησία του μπέη της Κορίνθου και της αρχοντικής οικογένειας Ρέντη. Η μικρή ιστορία του χωριού είναι ταυτισμένη με την οικογένεια Ρέντη η οποία έχει τις ρίζες της στους σταυροφόρους της 3ης σταυροφορίας. Ο Δημήτριος Ρέντης υπήρξε νοτάριος και φίλος των Καταλανών, κυρίων του Δουκάτου των Αθηνών (1311-1388). Αγωνίστηκε υπέρ αυτών το 1375 κατά του Νερίου Ατσαγιόλι και το 1379 στην Αθήνα κατά των Ναβαραίων. Κλάδο των Ρέντηδων των Αθηνών αποτέλεσε η ομώνυμη οικογένεια της Κορίνθου.

Το Μελίσσι στην απογραφή του 1879 είχε (398) κατοίκους, το 1907 (596), το 1928 (623), το 1940 (717), το 1951 (742), το 1971 (840), το 1991 (1.108). Προστάτης του χωριού είναι ο άγιος Δημήτριος. Ο νέος ναός κτίσθηκε το 1971 με πέτρα πελεκητή και είναι βυζαντινού ρυθμού. Υπάρχουν τα εξωκκλήσια, της αγίας Μαρίνας, όπου βρίσκεται και το νεκροταφείο του χωριού, του Ιωάννη του Προδρόμου, του Αγίου Νεκταρίου, Αγίων Αναργύρων, προφήτη Ηλία, Αγίας Παρασκευής. Το Μελίσσι έχει εύφορα εδάφη και οι κάτοικοι καλλιεργούν εσπεριδοειδή, ελιές, βερυκοκιές και αμπελοειδή.