κορυφές Μάλιας (1.970 μ. υψ.), Βουτσικάκι
(2.154 μ. ) και Αη- Λιά ή Προφήτη Ηλία (1.758 μ.
υψ.), καθώς και δάση από οξυές και έλατα.
Το χωριό ανήκει
σήμερα στο Δήμο Μουζακίου Καρδίτσας.
Απέχει από την Καρδίτσα 56 χιλιόμετρα
και το υψόμετρό του φτάνει μέχρι και τα
1150 μέτρα. Βορειοανατολικά του χωριού
βρίσκεται η ευρύτερη περιοχή της λίμνης
Πλαστήρα, νότια τα χωριά της περιοχής
Αργιθέας, βορειοδυτικά τα χωριά
Δρακότρυπα, Βατσουνιά και Πορτή, που
ανήκουν επίσης στο Δήμο Μουζακίου και
μετά απ' αυτά βρίσκονται τα ορεινά χωριά
του νομού Τρικάλων (περιοχή Κόζιακα).
Τέλος βόρεια απλώνεται η περιοχή του
Μουζακίου.
Προέλευση του
ονόματος
Η παλιότερη
ονομασία του χωριού ήταν Σιάμ από τη
σύντμηση της πρώτης ονομασίας Σιάμος.
Σύμφωνα με την παράδοση, το χωριό πρέπει
να ιδρύθηκε την περίοδο 1393-1422. Η ονομασία
Οξυά δόθηκε με διάταγμα το 1930, εξαιτίας
του ιστορικού δάσους οξυάς που βρίσκεται
στη ΝΑ πλευρά του χωριού. Γύρω στο 1770
πέρασε από την Οξυά ο Άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός.
Σώθηκε μια φράση στο τέλος της ομιλίας
προς του κατοίκους που έμοιαζε με
προφητεία, ότι «με τον καιρό θα σκορπιστεί
το χωριό τόσο, που δε θα ακούγεται ο
κόκορας από τη μία άκρη ως την άλλη».
Πράγματι μετά από εκατό χρόνια, το χωριό
σκορπίστηκε όπως είναι και σήμερα.
Σήμερα λειτουργεί ο μύλος στα Παλιάμπελα,
πετρόχτιστος, ηλικίας περίπου ενός
αιώνα ενώ στον οικισμό Παλαιοχώρι
υπάρχει παλιό τοξωτό γεφύρι που ενώνει
τον οικισμό με το κέντρο της Οξυάς. Παλιό
γεφύρι υπάρχει και στη θέση «Τσιλιγκέικα».
Οικονομία
Εξέχουσα θέση
στην οικονομία του χωριού κατέχει η
κτηνοτροφία. Εκτρέφονται κυρίως κοπάδια
με αιγοπρόβατα και τα κτηνοτροφικά
προϊόντα παράγονται ακόμα αποκλειστικά
και μόνο με παραδοσιακές μεθόδους, λόγω
και της έλλειψης σύγχρονων μέσων στην
περιοχή. Οι εναπομείναντες κάτοικοι
του χωριού ασχολούνται επίσης και με
γεωργικές εργασίες, ενώ στις γειτονικές
περιοχές (Μουζάκι, Καρδίτσα, κ.λ.π) έχει
αναπτυχθεί έντονη επιχειρηματική
δραστηριότητα από Οξυώτες που έχουν
άμεση και καθημερινή, σχεδόν, επαφή με
το χωριό.
Η Οξυά είναι ένα
από τα γνησιότερα χωριά της Ελλάδας. Οι
κάτοικοί της είναι εργατικοί, φιλόξενοι
και αγνοί. Κρατούν ψηλά τα ιδεώδη και
τις αρχές της ελληνικής φυλής και
εκφράζουν με απλοχεριά και ειλικρίνεια
τα φιλόξενα αισθήματά τους. Κατάφεραν
να διατηρήσουν το γνήσιο ελληνικό
χαρακτήρα τους και την Ελληνική γλώσσα
αμόλυντη και καθαρή, απέναντι στους
διάφορους κατά καιρούς επιδρομείς του
Ελληνικού χώρου, βοηθούμενοι και από
το ορεινό και δύσβατο έδαφος της περιοχής.
Τη μόνη νοθεία στη γλώσσα της περιοχής,
αποτελούν λίγες μόνο λέξεις, κατάλοιπο
της τουρκοκρατίας και αναπόφευκτη
επιρροή από τις γύρω, επί πέντε σχεδόν
αιώνες, τουρκοκρατούμενες πεδινές
περιοχές.
Το χωριό δεν
έχει, ακόμα, αξιοποιηθεί τουριστικά,
παρότι υπάρχουν αρκετές ανάλογες
δυνατότητες (π.χ. δημιουργία χώρων και
κέντρων αναψυχής, χιονοδρομικού κέντρου,
παραθεριστικών εγκαταστάσεων κ.λ.π.).
Ελπίζουμε, βέβαια, ότι αυτό θα αποτελέσει
μέριμνα της δημοτικής μας αλλά και κάθε
άλλης αρμόδιας αρχής, έτσι ώστε, σε
συνεργασία με τους τοπικούς φορείς
(Τοπικό Συμβούλιο, Σύλλογοι) να υλοποιηθούν
τα απαραίτητα έργα και να δημιουργηθεί
η απαραίτητη υποδομή για να επιτευχθεί
το καλλίτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου