Άγιος Ηλίας Αιτωλοακαρνανίας

Ο Αγιος Ηλίας βρίσκεται στο νομό Αιτωλοακαρνανίας στην επαρχία Μεσολογγίου και ανήκει στο Δήμο Αιτωλικού. Η πρώην κοινότητα εντάχθηκε στο διευρυμένο Δήμο Αιτωλικού με το πρόγραμμα Καποδίστριας, ενώ πλέον διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου.

Ο Αγιος Ηλίας αποκαλείται και «μπαλκόνι» της Αιτωλοακαρνανίας λόγο της γεωγραφικής του θέσης. Βρίσκεται σε μια σειρά λόφων συνέχεια με το χωριό Σταμνά. Από το εξωκλήσι του Αϊ Ηλία μπορεί κανείς να αγναντέψει το Αιτωλικό, το Μεσολόγγι μέχρι και την Πάτρα αλλά και από την άλλη μεριά τα χωριά της Γουριάς, Πενταλόφου, Νεοχωρίου, Κατοχής, Παλαιομάνινας μέχρι το Ιόνιο πέλαγος. Το δυτικό μέρος του χωριού το διασχίζει ο ποταμός Αχελώος που χύνεται στο Ιόνιο πέλαγος, ενώ ανατολικά στους πρόποδες των λόφων, ξεκινά η λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού. Η λιμνοθάλασσα είναι ξακουστή για το περίφημο χέλι αλλά και τα λαβράκια, τις τσιπούρες και το αυγοτάραχο. Κοντά στη λιμνοθάλασσα βρίσκεται και το ιστορικό εξωκλήσι του Αϊ Ταξιάρχη.

Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία και πιο συγκεκριμένα ο καπνός , οι ελιές και λίγα δημητριακά. Το παράδοξο είναι ότι κανείς από τους κατοίκους δεν ασχολείται με την αλιεία παρόλο που η λιμνοθάλασσα απέχει μόνο 1 χλμ. Στο χωριό ανήκουν τα νταμάρια της «Λαγκάδας» από όπου γίνεται εξόρυξη γυψόπετρας. Το προϊόν της εξόρυξης επεξεργάζονται δύο εργοστάσια, το ένα παραγωγής πλαστικού γύψου και το άλλο γυψοσανίδας. Τα τελευταία χρόνια στα συγκεκριμένα εργοστάσια απασχολούνται γύρω στα δέκα άτομα από το χωριό.

Οι κάτοικοι του χωριού είναι άνθρωποι απλοί και αγνοί. Φημίζονται για τη φιλοξενία και την εργατικότητα τους. Ο κάθε επισκέπτης καταλαβαίνει πόσο αγνοί και καλόψυχοι παρέμειναν από τη στιγμή που πατάει το πόδι του στο χωριό. Το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μεσήλικες και υπερήλικες. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι το 1991 στο δημοτικό σχολείο φοιτούσαν 31 μαθητές όλων των τάξεων και το έτος 2001 το σχολείο έκλεισε για πρώτη φορά. Έτσι οι 5 μαθητές του χωρίου φοιτούν στο δημοτικό σχολείο Σταμνάς. Είναι ένα χωριό που όταν το επισκεφτεί κανείς καταλαβαίνει ότι το πέρασμα του χρόνου δεν το έχει επηρεάσει σημαντικά.