Καρτέρι Θεσπρωτίας

Το Καρτέρι είναι ελληνικό ορεινό χωριό που υπάγεται διοικητικά στο Νομό Θεσπρωτίας στη πρώην επαρχία Μαργαριτίου. Βρίσκεται ΒΔ. του Μαργαριτίου σε υψόμετρο 160 μ. Το 1928 αριθμούσε 123 κατοίκους. Στην απογραφή του 2001 είχε 301 κατοίκους.

Παλιότερη ονομασία του χωριού ήταν Καρτέρεζα, ή Καρτέριζα και πολύ παλαιότερα Σμοκοβίνα.

Η περιοχή κατοικήθηκε για πρώτη φορά περίπου το 1500. Το Καρτέρι ήταν χριστιανικό χωριό, σε αντίθεση με κάποια χωριά της γύρω περιοχής, όπως, Μαζαρακιά, Λαδοχώρι, ορισμένα από τα χωριά Φιλιατών και Παγκράτες που είχαν εξισλαμιστεί.

Οι κάτοικοι έχτισαν εκκλησίες, με παλαιότερη τον Άγιο Νικόλαο, που χτίστηκε το 1795, αν και στην περιγραφή έχει τη χρονολογία 1895. Παλαιότερα, η μόρφωση γινόταν σε Κρυφό σχολειό, ενώ αργότερα μετά την ενσωμάτωση της περιοχής στην Ελλάδα, ιδρύθηκε τριθέσιο δημοτικό σχολείο.

Πριν το 1913, το Καρτέρι αποτελούσε κοινότητα με αιρετό κοινοτικό συμβούλιο. Την περίοδο 1941-1944, το χωριό πυρπολήθηκε από Τσάμηδες. Οι κάτοικοι του χωριού διώχθηκαν. Ορισμένοι που προσπάθησαν να αντισταθούν σκοτώθηκαν.

Οι κάτοικοι του χωριού, ακόμα και σήμερα, ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Η γλώσσα τους, ήταν η ελληνική και η αρβανίτικη, η οποία ομιλείται ακόμα και σήμερα.

Με την εφαρμογή της νέας διοικητικής διαίρεσης της Ελλάδος (Σχέδιο Καλλικράτης) το Καρτέρι αποελεί τοπική κοινότητα της δημοτικής ενότητας Μαργαριτίου του Δήμου Ηγουμενίτσας.

Εκκλησιαστικά το Καρτέρι υπάγεται στη Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας.