Κλεπά Αιτωλοακαρνανίας

Η Κλεπά είναι κεφαλοχώρι της Δημοτικής Ενότητας Πλατάνου του Δήμου Ναυπακτίας στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας, στην καρδιά της περιοχής των Κραβάρων, κτισμένη στη βόρεια όχθη του ποταμού Εύηνου.

Έχει υψόμετρο 800 m, και περιβάλλεται από τα βουνά Κοκκινιά (1832 m), Καραβάκι (1547 m) και Ξεροβούνι (1415 m). Συνδέεται οδικά με την Ναύπακτο και το Θέρμο, αλλά και με το Καρπενήσι και την Λαμία. Έχει περίπου 40 μόνιμους κατοίκους. Αποτελείται από τρεις συνοικίες κτισμένες αμφιθεατρικά γύρω από το μικρό παραπόποταμο Μέγα Ρέμα.

Την ονομασία του το χωριό την οφείλει πιθανόν σε Σλαβική ρίζα, που σημαίνει «τόπος ευήλιος». Σύμφωνα όμως με τις προφορικές παραδόσεις, το όνομα του χωριού μπορεί και να οφείλεται στον Απόστολο Κλεώπα που πέρασε από την περιοχή και έκτισε έναν ναό στη θέση που σήμερα βρίσκεται η Κλεπά.

Ιστορία

Στην περιοχή έχουν ανακαλυφθεί νομίσματα της Ελληνιστικής και της Ρωμαϊκής περιόδου, μία επιγραφή στην οποία αναγράφεται η φράση: ΛΥΚΟΡΜΑ ΧΑΙΡΕ, ένα χρυσό ομοίωμα φιδιού και αρκετοί αρχαίοι τάφοι που μαρτυρούν την εγκατάσταση των ανθρώπων στην περιοχή από την αρχαία εποχή. Από το 1763 μέχρι το 1770 το χωριό εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του επειδή δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τους φόρους που επέβαλλε η Οθωμανική διοίκηση.

Οι κάτοικοι του χωριού έλαβαν μέρος στον Ελληνικό Απελευθερωτικό Αγώνα του 1821-1827 συνεισφέροντας πολεμοφόδια, εκμεταλλευόμενοι παράλληλα την ιδιαίτερα σημαντική στρατηγικώς θέση του χωριού. Η Κλεπά διαθέτει ένα μεγάλο αριθμό φυσικών σπηλαίων που βρίσκονται περιμετρικά της, ανάμεσα σε απόκρημνους βράχους. Τα σπήλαια αυτά χρησίμευαν ως κρησφύγετα και ορμητήρια, παρέχοντας στους κατοίκους της Κλεπάς επιθετικά και αμυντικά πλεονεκτήματα από την ίδια θέση, κατά την διάρκεια πολεμικών αναμετρήσεων στην περιοχή.

Διοίκηση

Η Κλεπά μετά την απελευθέρωση του 1821 ανήκε αρχικά στην επαρχία Κραβάρων. Το 1833 στην επαρχία Ναυπακτίας, το 1835 στο Δήμο Αραχόβης, το 1836 στο Δήμο Προσχίου, το 1868 έως το 1912 στο Δήμο Κλεπαϊδος. Πρωτεύουσα του Δήμου Κλεπαΐδος ήταν η Κλεπά και περιελάμβανε τα χωριά Κλεπά, Αράχωβα, Νεοχώρι, Δενδροχώρι (πρώην Τέρνοβα), Λιβαδάκι (πρώην Αβώρανη), Διπλάτανο (πρώην Τερπίτσα) και Περδικόβρυση (πρώην Σινίστα)]. Από το 1912 έως την αναγκαστική συνένωση των κοινοτήτων (Καποδίστριας) αποτελούσε την Κοινότητα Κλεπάς.

Οικονομία

Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, την εκτροφή μεταξοσκωλήκων για την παραγωγή μεταξιού, την αμπελουργία και την καπνοκαλλιέργεια.

Χλωρίδα και πανίδα

Στην Κλεπά βρίσκεται το νοτιότερο σημείο εξάπλωσης του γένους Φηγός (κοινώς: οξιάς) στην Ευρώπη, ενώ στην ευρύτερη περιοχή τα δάση είναι πυκνά και αποτελούνται από έλατα, βελανιδιές, πλατάνους και καστανιές. Διαθέτει πολλές πηγές και έχει θέα προς τη Λίμνη του Εύηνου.

Στα δάση της Κλεπάς ζουν λύκοι, ζαρκάδια, αγριόχοιροι, Αγριόγατοι, αλεπούδες, ασβοί, νυφίτσες, κουνάβια και σκίουροι, ενώ στη ευρύτερη περιοχή έχουν επανεμφανισθεί και άρκτοι. Στα βουνά που την περιβάλλουν έχουν τις φωλιές τους μεγάλα και σπάνια αρπακτικά όπως ο χρυσαετός, ο φιδαετός και άλλα (ο μπούφος, κουκουβάγιες της οικογένειας των Τυτονιδών κ.α. Στα παραποτάμια δάση της περιοχής την άνοιξη βρίσκουν καταφύγιο τα Αηδόνια, οι Κούκοι και οι κότσυφες. Μέσα στα δάση επίσης βρίσκουν καταφύγιο οι δρυοκολάπτες, τα Παρδαλοτσικλιτάρα, Μεσοτσικλιτάρα και Λευκονωτοτσικλιτάρα. Επίσης έχουν καταγραφεί και μερικά Στρουθιόμορφα, όπως ο γαλαζοκότσυφας και η κάργια.