Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Λέχοβο Φλώρινας

Το Λέχοβο είναι ορεινή κωμόπολη, έδρα της ομώνυμης κοινότητας και ανήκει στο νομό Φλώρινας. Έχει πραγματικό πληθυσμό 1.227 κατοίκους. Βρίσκεται 60 χλμ νότια της Φλώρινας κοντά στα σύνορα του νομού Φλώρινας με τους νομούς Καστοριάς και Κοζάνης και είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Βέρνου (ή Βιτσίου). 


Από την κωμόπολη διέρχεται η επαρχιακή οδός Καστοριάς - Αμυνταίου και απέχει 40 χλμ από την Καστοριά και 32 χλμ από την Πτολεμαΐδα.

Αποτελεί ανεξάρτητη κοινότητα του νομού Φλώρινας από το έτος 1917 μέχρι σήμερα. Διοικητικά ανήκε στο βιλαέτι Μοναστηρίου, στο σαντζάκι Κορυτσάς και στον καζά Καστοριάς μέχρι το 1914, από το 1914 έως το 1927 στον νομό Φλώρινας και στην υποδιοίκηση Καστοριάς. Από το 1927 έως το 1941 ανήκε στον νομό Φλωρίνας και στην επαρχία Καστοριάς, το 1941-42 στον νομό Καστοριάς και στην επαρχία Καστοριάς, ενώ από το 1942 μέχρι σήμερα στον νομό Φλωρίνας.

Ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 1279 κατοίκους. Μέχρι το 1980 στην κοινότητα Λεχόβου ανήκε και ο οικισμός Χειμαδιό, ο οποίος στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους.

Εκκλησιαστικά ανήκει στην Ιερά Μητρόπολις Καστορίας. Αστυνομικά και δικαστικά υπάγεται στις υπηρεσίες του νομού Καστοριάς.

Το χωριό ιδρύθηκε γύρω στο 1600 από κυνηγημένους αγωνιστές που μετείχαν στο επαναστατικό κίνημα του μητροπολίτη Τρίκκης Διονυσίου του αποκαλούμενου Σκυλόσοφου (1540-1611). Ο αρχικός αυτός οικισμός ονομαζόταν Καντίλ-Κιόι, που σημαίνει το "χωριό με το καντήλι". Σταδιακά αυξήθηκε πληθυσμιακά και μετονομάστηκε σε Λέχοβο.


Αρχικά, οι κάτοικοι ήταν ελληνόφωνοι (υπήρχε ελληνόφωνη συνοικία) και αρβανιτόφωνοι, αλλά σταδιακά επικράτησε η αρβανίτικη διάλεκτος. Σημαντική αύξηση του πληθυσμού υπήρξε στα χρόνια του Αλή Πασά από κατοίκους της Ηπείρου και του Σουλίου που κατέφυγαν εδώ. Κατά την Επανάσταση του 1821 πολλοί Λεχοβίτες αγωνίστηκαν προσφέροντας στον αγώνα.



















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου