
Πριν
από 60 χρόνια περίπου είχε 500 - 600 κατοίκους,
δημοτικό σχολείο με 120 παιδιά, ειρηνοδικείο,
σταθμό χωροφυλακής, αγροφυλακής και
αγροτικό ιατρείο. Υπήρχαν εμπορικά
καταστήματα , καφενεία, ταβέρνες,
επαγγελματίες και κυρίως αγρότες και
κτηνοτρόφοι που κάλυπταν τις καθημερινές
ανάγκες των κατοίκων.
Η
συγκοινωνιακή σύνδεση του χωριού με
την Τρίπολη, έγινε στη δεκαετία του 50,
πρώτα με φορτηγό και μετά με το ΚΤΕΛ. Ο
ηλεκτρισμός του έγινε στα μέσα της
δεκαετίας του 60.
Σήμερα,
μετά από την εξωτερική & εσωτερική
μετανάστευση, όπως και τα ορεινά χωριά
της πατρίδας μας, έχει περιέλθει σε
μαρασμό. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι
ηλικιωμένοι και μόνο ελάχιστοι που
βρίσκονται σε παραγωγική ηλικίας,
προσπαθούν να δραστηριοποιηθούν
παραγωγικά, μέσα από τις ελάχιστες
δυνατότητες που τους προσφέρει η φύση.
Στην
πλατεία του χωριού, με τον αιωνόβιο
πλάτανο και τη βρύση, δεσπόζει ο ναός
των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης.
Υπάρχει και ο αναστηλωμένος ναός του
Αγ. Αθανασίου, πρώτη ενορία του χωριού
και το μικρό εκκλησάκι της Αγ. Μαρίνας.
Υπάρχουν πολλά ξωκκλήσια στο χωριό,
αλλά το πιο γνωστό είναι αυτό της
Παναγίας, που γιορτάζει τον δεκαπενταύγουστο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου