Αμμόβουνο Έβρου

Το χωριό Αμμόβουνο βρίσκεται στην νότια όχθη του ποταμού Άρδα στο νομό του Έβρου, ανάμεσα από τα χωριά Κυπρίνος και Φυλάκιο. Στα Βυζαντινά χρόνια ονομαζόταν Σιμαβίνα. Στο χωριό υπήρχε τα χρόνια εκείνα φρούριο, το οποίο αποτελούσε έναν από τους προμαχώνες του Βυζαντινού κράτους.

Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Ορεστιάδας και στο Δημοτικό Διαμέρισμα Φυλακίου, που περιλαμβάνει επίσης το Φυλάκιο (έδρα) και τον οικισμό Κέραμος. Το 2001 στο Αμμόβουνο απογράφηκαν 184 κάτοικοι σε 70 νοικοκυριά (1991: 205 κατ., 70 νοικ.), ενώ μόνιμοι κάτοικοι δήλωσαν 179 (1991: 199), καθώς το 2011 στην απογραφή δηλώθηκαν 113 μόνιμοι κάτοικοι ενώ 254 είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα του δήμου. Πολλοί κάτοικοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν σε διάφορες χώρες κυρίως της Ευρώπης με τον μεγαλύτερο όγκο να είναι στην Γερμανία, καθώς και σε υπόλοιπες χώρες όπως Αυστρία, Ολλανδία, Γαλλία, Ελβετία.

Στο Αμμόβουνο λειτουργούσε 2θέσιο Δημοτικό σχολείο έως το 1991 το οποίο έκλεισε με απόφαση του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και τα παιδιά συνέχισαν την φοίτηση τους στο Δημοτικό σχολείο Φυλακίου.Το κτήριο πλέον έχει ανακαινιστεί και χρησιμοποιείται ώς έδρα του Συλλόγου γυναικών Αμμοβούνου καθώς επίσης και σαν εκλογικό τμήμα.

Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Γκαγκαούζοι. Στο χωριό γίνονταν αγώνες πάλης επί Τουρκοκρατίας. Το Αμμόβουνο έχει μεγάλη ιστορία που δυστυχώς παραμένει στην αφάνεια. Στο χωρίο υπήρχε βυζαντινό κάστρο πού ήταν ο τόπος Γέννησης του Σείχη Μπεντρεντίν. Μετά την Άλωση του κάστρου από τους Οθωμανούς ο πατέρας του Μπεντρενίιν παντρεύτηκε την κόρη του φρούραρχου η οποία ήταν χριστιανή και απέκτησε μαζί της έναν γιό τον Σείχη Μπεντρεντίν. Τριακόσια άτομα από το σόι της μητέρας του άλλαξαν θρησκεία και γίνανε μουσουλμάνοι. Η εκκλησία που υπήρχε μέσα στον περίβολο του κάστρου μετατράπηκε σε τζαμί. Όλοι γνωρίζουν την τοποθεσία του κάστρου αλλά λόγω έλλειψης κονδυλίων όλα αυτά παραμένουν θαμμένα μέσα στη γη.

Στο χωριό δεν λειτουργούν επιχειρήσεις καθώς οι κάτοικοι του είναι σε μεγάλο ποσοστό Αγρότες και Υπάλληλοι. Οι αγρότες καλλιεργούν Καλαμπόκι, σιτάρι, ηλίανθο, σπαράγγια, παντζάρια, βαμβάκια, καθώς και λιγότεροι ασχολούνται με καλλιέργειες όπως σουσάμι, ρεβίθια, φακές.