Σκορτσινού Αρκαδίας

Ορεινό χωριό 17 χιλ. από την Μεγαλόπολη και 14 χιλ. από το το Λεοντάρι. Βρίσκεται κοντά στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί στη Λακωνία μέσω Λεονταρίου. Η πρόσβαση από την Τρίπολη γίνεται από επαρχιακό δρόμο μέσω του χωριού Πάπαρι (15 χιλ.). Νότια του χωριού φαντάζει επιβλητικός ο ορεινός όγκος του Ταϋγέτου.

Η περιοχή έχει αρκετή βλάστηση και είναι κατάφυτη με ελαιόδενδρα. Οι ελιές και το λάδι είναι από τα κύρια προϊόντα του φτωχού χωριού αυτού, που, όπως και άλλα ορεινά αρκαδικά χωριά, γνώρισε μεταπολεμικά μεγάλη μετανάστευση. Σήμερα κρατά 150 περίπου μονίμους κατοίκους.

Στο δρόμο για το Λεοντάρι (2 χιλ), βρίσκονται οι πηγές του Ευρώτα, ειδυλλιακή τοποθεσία με πολλά νερά, πλατάνια και άφθονο πράσινο. Ο χώρος έχει κατάλληλα διαμορφωθεί για τους επισκέπτες και περιπατητές. Εδώ διοργανώνονται κάθε Αύγουστο πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, τα "Ευρώτεια" που προσελκύουν αρκετό κόσμο από την περιοχή. Στον ίδιο δρόμο και 3 χιλ. από το χωριό υπάρχει ενδιαφέρον λαογραφικό μουσείο. Στου Σκορτσινού γιορτάζονται επίσης με ιδιαίτερα παραδοσιακό τρόπο και οι Αποκριές.

Ενδιαφέρουσα είναι η ενοριακή εκκλησία με όμορφο πέτρινο καμπαναριό, δίπλα στην πλατεία, ενώ στην είσοδο του χωριού υπάρχει το νεκροραφείο με τη συμπαθητική εκκλησία του. Κοντά στην πλατεία υπάρχει το ηρώο των αγωνιστών του 21.

Το χωριό ανήκει στην περιοχή της ανατολικής Φαλαισίας που κατά την αρχαιότητα υπήρξε το μήλο της έριδος ανάμεσα στους Αρκάδες και Σπαρτιάτες. Στην κορυφή υψώματος, του Χελμού, κοντά στο χωριό σώζονται υπολείμματα αρχαίας οχύρωσης με κυκλώπεια τείχη σε δύο σειρές. Παλαιότερα το χωριό ανήκε στο Δήμο Ανατολικής Φαλαισίας, ενώ σήμερα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Φαλαισίας με έδρα το Λεοντάρι.

Κοντά στο χωριό (5 χιλ.) είναι η Μονή Αμπελάκη, χτισμένη σε μια χαράδρα του Ταϋγέτου. Ενδιαφέρουσα είναι η διαδρομή προς Λεοντάρι (14 χιλ), που περνάει από τα χωριά Φαλαισία και Πετρίνα και από τη μονή Μπούρα, όπως και αυτή προς Σπάρτη μέσω των χωριών Κυπαρίσσι και Γεωργίτσι.