Το πέτρινο γεφύρι του "Νούτσου" ή "Κόκκορου"

Το τρίτο στη σειρά γεφύρι που θα συναντήσει ο επισκέπτης του Κεντρικού Ζαγορίου, είναι αυτό που ίσως θα το γνωρίζει με δύο διαφορετικά ονόματα: Γεφύρι του Νούτσου και Γεφύρι του Κόκκορου ή Κόκκορη. Είναι το γεφύρι που έχουν επισκεφθεί και φωτογραφήσει όλοι οι επισκέπτες του Ζαγορίου, αφού βρίσκεται στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί από Μεταμόρφωση προς Τσεπέλοβο και λίγο πριν τη διασταύρωση για Κήπους.

Είναι μονότοξο γεφύρι, με μήκος 23,60 μ. και 13 μ. ύψος, γεφυρώνει τον ποταμό Βικάκι λίγο πριν αυτός συναντήσει τον Ξηροπόταμο και βρίσκεται στα εδαφικά όρια του χωριού Κουκούλι Ζαγορίου.

Κτίσθηκε το 1750 με έξοδα του Νούτσου Καραμεσίνη από το Βραδέτο γι’ αυτό πήρε και την ονομασία «Το γεφύρι του Νούτσου». Ανακατασκευάστηκε το 1768 από τον Καπεσοβίτη Νούτσο Καραμεσίνη κι αργότερα συντηρήθηκε από το γιό του Αλέξη Νούτσο. Το 1910 έπαθε ζημιές και ανακατασκευάσθηκε από το τουρκικό δημόσιο και τα γύρω χωριά. Τότε διέθεσε κάποιο χρηματικό ποσό και ο Γρηγόρης Κόκκορος από το Κουκούλι, που είχε μύλο εκεί κοντά και εξυπηρετούσε τια ανάγκες των κατοίκων του Κουκουλίου, του Καπεσόβου, του Βραδέτου, του Διλόφου και των Ασπραγγέλων. Για το λόγο αυτό πήρε και το όνομα «Γεφύρι του Κόκκορου ή Κόκκορη» . Το 1960 έγινε και νέα επισκευή από την Ένωση Ζαγορισίων.

Κοντά στο γεφύρι υπάρχει μια σπηλιά η οποία λέγεται ότι αποτέλεσε κρησφύγετο του περίφημου λήσταρχου Νταβέλη. Είναι ένα πανέμορφο γεφύρι, δείγμα της αρχιτεκτονικής της εποχής του και πολύ αρμονικά δεμένο με τον περιβάλλοντα χώρο.

Σήμερα, δίπλα από το γεφύρι αυτό έχει κατασκευασθεί νέα, σύγχρονη γέφυρα η οποία εξυπηρετεί τις ανάγκες του υπάρχοντος οδικού δικτύου. Πηγαίνοντας λοιπόν για το Ζαγόρι είναι σίγουρο ότι θα κάνετε οπωσδήποτε στάση στο γεφύρι αυτό, θα το περπατήσετε και θα το φωτογραφήσετε.